Chicago en de reis naar Washington DC

Na de avonturen in Las Vegas was het tijd om de westkust achter ons te laten en het vliegtuig te pakken naar de andere kant van het land. Na een goed verlopen vlucht van ongeveer 3,5 uur landden we in Chicago (na New York en Los Angeles de grootste stad van the USA). Dit was alvast de eerste kleine stap richting huis, het tijdverschil met Nederland bedroeg nu nog maar 7 uur. Vanaf het vliegveld zijn we met een taxi naar ons hostel gegaan. Na het inchecken even bijkomen op onze stapelbedden en daarna op zoek naar wat eten. Niet ver van ons hotel vonden we restaurant 'Exchequer'. Een eettent waar El Pacino vroeger vaak rondhing, aldus de menukaart en de posters aan de muur. Maar later bleek half Chicago deze 'verkooptruc' te gebruiken om toeristen te lokken.

Na lekker te hebben gegeten, zijn we op zoek gegaan naar een mooie plek om de avonduren door te brengen, het was immers weekend. In eerste instantie wisten we niet precies waar te gaan, maar nadat Ruud via via wat contacten had gelegd in zijn beste Duits, belandden we alsnog in een drukke tent en werd het een gezellige avond.

De avond was zelfs zo gezellig dat we de dag erna nog maar net op tijd waren voor het ontbijt. Het aanbod was dan ook niet meer erg groot. Helaas was dit 2 dagen later, toen we wel ruim op tijd waren, ook niet het geval.

Na het ontbijt besloten we om naar de Willis Tower (voorheen Sears Tower) te gaan. Dit is de grootste wolkenkrabber van Chicago met een totale hoogte van 442 meter. Na een flinke tijd in de koele wachtruimte te hebben gestaan volgde een korte film over de geschiedenis en de bouw van deze gigantische toren. Hierna zijn we met een lift, binnen 1 minuut, naar de 103e verdieping gegaan. Helaas was het wat mistig buiten, maar toch had je vanaf hier een mooi uitzicht over de stad Chicago. Ook was er een glazen uitbouw, vanaf waar je de straten beneden zo onder je voeten door zag lopen!

Na deze verkenning op grote hoogte besloten we de stad verder in te gaan. Roy had iets gelezen over een festivalletje in Wicker Park. De taxichauffeur wist hier echter niets van, maar wist wel dat er een festival bezig was in Lincoln Park. Dan maar op naar Lincoln Park! Omringd door verschillende eettentjes en muzikale optredens hebben we hier enkele pilsjes gedronken. Daarna besloten we weer richting ons hostel te gaan om ons klaar te maken voor opnieuw een avondje uit. Omdat de avond van tevoren goed was bevallen, besloten we naar dezelfde plek te gaan. Het werd wederom een gezellige avond. Het was echter wel jammer dat er weinige knappe dames aanwezig waren...

Zondag, alweer de laatste volledige dag in Chicago, besloten we om opnieuw de toerist uit te hangen en enkele bezienswaardigheden te bezoeken. Wat opviel na het verlaten van ons hostel, was dat er veel mensen in een shirt van Liverpool FC over straat liepen. Na wat Google werk bleek Liverpool later die dag een wedstrijd te spelen tegen Olympiakos in het stadion van American Football team Chicago Bears. En omdat, zelfs na 3 weken Amerika, voetbal voor ons toch nog steeds sport nummer 1 is, besloten we later op de dag te gaan kijken of we nog ergens tickets konden kopen.

Na een wandeling door Millenium Park en over de toeristische Navy Pier, zijn we op tijd richting het stadion gegaan. Kaartjes waren er nog voldoende, dus zodoende zaten we iets later in Amerika te kijken naar twee Europese voetbalteams. Helaas was baltovenaar Suarez door zijn schorsing en zijn transfer naar Barcelona niet meer in het rode shirt van Liverpool te bewonderen Misschien mede hierdoor werd het een erg saaie wedstrijd. Na een snelle Liverpool goal binnen 5 minuten, gebeurde er de rest van de wedstrijd zo goed als niets meer. Het meest vermakelijk was misschien nog wel de 'Dance Cam' in de rust, waarbij supporters die op groot scherm in beeld kwamen hun dance skills moesten laten zien. Helaas voor eenieder in het stadion kwamen wij niet in beeld en konden we onze moves dus bewaren voor een andere keer tijdens het uitgaan.

Na de wedstrijd zijn we nog wat gaan eten en hebben we de rest van de avond niet veel meer uitgevoerd.

Maandag was het tijd om Chicago te verlaten. We hebben bij Alamo een auto gehuurd (een rode Jeep deze keer) en zijn richting Washington DC gereden. Een flinke trip, waar we dan ook enkele dagen voor hadden uitgetrokken. Na de eerste dag 6 uur te hebben gereden, hebben we wat zitten kaarten in een hotel nabij Columbus. Ook de dag erna hebben we een flinke afstand afgelegd. Na een rit van 4,5 uur wilden we (lees: Ruud) graag overnachten in het plaatsje Flintstone. Helaas konden we hier geen hotel vinden, waarna we door zijn gereden naar Hancock.

Hier hebben we een kamer geregeld in een oud, niet al te hygiënisch motel. Doordat we bang waren niet erg goed te zullen slapen vanwege het comfort en de niet erg frisse lucht, besloten we dat we misschien wel een fles whiskey konden gebruiken om het slapen te bevorderen. Na enkele drank/kaartspellen bleek de fles whiskey voor de een beter te werken dan voor de ander en werd er al met al nog niet erg veel geslapen.

Na deze tumultueuze nacht was het weer tijd om onze weg naar Washington te vervolgen. Er stond nog een rit van 2 uur op het programma, alvorens we in konden checken bij onze grote vriend Barack...